Szydełko, miś i małpka.

W rzeczywistości szydełko z misiem i małpką nie ma nic wspólnego. Jednak u mnie w zakamarku mojego jasnego pokoju udało się z bawełny, szydełka i całej masy przerobionych półsupków stworzyć dwie małe maskotki. Obie są pięknymi dziewczynkami przeznaczonymi dla wspaniałej dziewczynki. Co prawda dziewczynka raczej jeszcze nie będzie się nimi bawić, ale babcia musiała wypróbować swoich sił w robieniu maskotek.

Wszystko oczywiście zaczęło się od zdjęcia szydełkowej maskotki umieszczonego w wydaniu bezpłatnym;" Robótki dla każdego". Później zakupiłam włóczki w ulubionej pasmanterii i do pracy.

Kilka godzin machania rękami i wyszły takie oto dwa cuda.

Zabawki mają wysokość 20 cm. Nadają się do prania w pralce. 

Hu, hu, ha nasza zima... czyli ubraniowe przygotowania do zimy

"Hu, hu, ha nasza zima zła,
szczypie w nosy szypie w uszy... "
                                    (Maria Konopnicka)

Pamiętacie ten wierszyk? Napisała go z tego co pamiętam Maria Konopnicka, miał ileś zwrotek, a jedna z nich zawierała wers .... my się zimy nie boimy, dalej śnieżką w plecy zimy niech pamiątkę ma ....( jak dobrze pamiętam).

Co prawda do zimy jeszcze chwila. Nie zamierzam też  rzucać w nią śnieżkami, bo w końcu gdzie ona ma plecy.



Jednak na dworze pojawiają się już pierwsze jesienne chłody. Nadszedł więc czas na  wyciągnięcie z szafy ciepłych kurtek, kozaków, czapek i rękawiczek i przeglądnięcie zimowej garderoby.

U mnie przeglądanie zimowej garderoby skończyło się znalezieniem kilku motków popielatej włóczki, dokupieniu trzech motków w innym kolorze i zaprojektowaniu swetra. Dzisiaj siadam do jego robienia. Włóczka gruba, druty też niczego sobie, także mam nadzieję, że szybko pójdzie.

Na razie w ramach przygotowań do zimy pokazuję wam na moim blogu dziecinne wytwory moich rąk, które przeznaczone są dla najmłodszego potomka w naszej rodzinie.

Wszystko zostało wykonane z ciepłej i przyjemnej włóczki, także nic nie będzie "gryzło" małej kobietki.





.

Torebka z filcu

Wczoraj pisałam o torebce wykonanej z kawałka filcu, który pozostał mi po szyciu  mojej torebki.

Dzisiaj już zdjęcia zrobione, także mogę przedstawić co udało mi się wyczarować przy pomocy maszyny i igły do filcowania.

Przód torebki 

 Torebka z zapięciem magnetycznym została wykonana z filcu impregnowanego.

Rozmiary torebki to:
- wysokość: 34 cm
- szerokość: 29 cm
- głębokość: 5 cm

Torebka zszywana jest na boku. Spód torebki zaopatrzyłam w cztery nóżki, które pozwalają na jej postawienie bez zniszczenia dna.

Uszy wzmocnione taśmą o długości 84 cm (od miejsca wszycia) pozwalają na swobodne założenie torebki na zimową kurtkę.

Góra torebki obszyta skórzaną lamówką.

Bok torebki

Spód torebki 

Przód w przybliżeniu

Środek torebki 

Chłodno- kolorowo

Czy zima musi być szara? 

Przód sweterka 

Nie, zwłaszcza jeżeli chodzi o nasze ubrania. 

Co prawda nie będę dzisiaj prezentowała ubrań ze swojej szafy i namawiała was do ubierania zimą kolorowych rzeczy. Pokaże wam jedynie co uszyłam i wydziergałam w ostatnim czasie. Wszystko jest kolorowe i na pewno doda barw zimowym dniom.

Na początek prezentuję zestaw ubranek, które wydziergałam i uszyłam dla mojej Wnuczki. Robienie sweterków nie jest dla mnie nowością, ale szycie takich małych spodenek i sukienek to coś nowego. Do tej pory moje szycie to generalnie były rzeczy większe, a tu dzięki przyjaciółce, która pożyczyła mi Burdę z wykrojami dla maluchów uszyłam spodenki z dżerseju i sukienkę ze sztruksu.

Sweterek zrobiony jest z pięknie zielonej włóczki Dora (zdjęcie nie oddaje do końca koloru) i zapinany jest na boku.

Spodenki uszyłam z cienkiego dżerseju w kolorze szarym. Użyłam nawet mojej hafciarki do wyszycia kwiatka na kolanie. Jak szaleć to szaleć.

Sztruksowa sukienka 

Tył sweterka

Piękna różowa sukienka to sztruks wygrzebany na półkach prababcinej szafy.

Jeżeli chodzi o szycie dziecinnych ubranek: pierwsze koty za płoty. 

Na samym dole prezentuję prostą spódnicę wykonaną na drutach w kolorze białym. I znowu kolor spódnicy wskazuje na to, że zima nie musi być szara. Zdjęcia spódnicy zrobiłam przed wypraniem, dlatego w górnej jej części widać ciemniejszy pasek. (wynik zmiany motka włóczki).

Na tym nie kończy się moja kolorowa przygoda z drutami. W poczekalni czekają jeszcze włóczki zarówno na sweter dla mnie jak i dla wnuczki. Poza tym wymyśliłam sobie, że z kawałka filcu, który pozostał mi w domu uszyję torebkę. Torebka uszyta, zaprezentuję ją w następnym poście....

Komplet

Jesienne słodkości

W niektórych regionach Polski pierwszy śnieg.
Na szczęście u mnie za oknem tylko trawa przypruszona szronem. Na dworze chłodno i mroźnie, a na blogu słodko i pachnąco.

Dzisiaj do "drucikowej" kuchni zawitały jagodzianki i eklery. A w domu wieczorem rozjedzie się zapach pieczonego chleba. Zakwas już wyciągnięty z lodówki. Stoi na kuchennym blacie i nabiera pokojowej temperatury, za jakąś godzinę zacznie być dokarmiany.

Jagodzianki piekłam już nie raz. Przepis prosty i szybki.

JAGODZIANKI

2 1/4 szklanki mąki pszennej
3/4 szklanki ciepłego mleka
60 g roztopionego masła lub 6 łyżek oleju
3 łyżki cukru
1 jajko
1 żółtko
12 g świeżych drożdży

Drożdże rozpuścić w misce w niewielkiej ilości ciepłego mleka i wymieszać z 3 łyżkami mąki. Masa ma mieć konsystencje gęstej śmietany. Jeżeli tak nie jest to dodać troszkę mleka lub troszkę mąki. Po wymieszaniu  przykryć miskę ściereczką i pozostawić do wyrośnięcia na około 30 min.

Po tym czasie masa nabierze objętości. Do powstałej masy dodać pozostałe składniki i wymieszać. Ma powstać ciasto: gładkie, elastyczne i nie lepiące się. Ciasto przykryć ściereczką i pozostawić do wyrośnięcia na około 30 min.

Następnie podzielić ciasto na 12 części. Z każdej części uformować placek, na jego środek położyć łyżeczkę jagód z cukrem. Zlepić krawędzie ciasta i uformować kształt bułeczki. 

Gotowe 12 bułeczek położyć na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia. Posmarować wierzch bułki rozmąconym jajkiem i piec około 30 min w temperaturze 190  stopni Celcjusza. Smacznego! 


Tyle jeżeli chodzi o "Jagodzianki". Teraz wrócę do moich eklerek.

Muszę przyznać, że eklerki były dla mnie wyzwaniem.


Z takiego samego ciasta jak eklerki piecze się karpatkę, a niestety to ciasto jeszcze nigdy mi nie wyszło. Mimo niepowodzeń w tej dziedzinie postanowiłam nie poddać się i spróbować jeszcze raz.

Eklerki wyszły rewelacyjnie. Na zdjęciu pokazuję tylko jednego, ale uwierzcie mi było ich więcej i niektóre naprawdę kształtem były jak eklerki.

Przepis na eklerki wzięłam ze strony: http://www.mojewypieki.com/post/eklerki

Zimowa odsłona letniej torebki

Pamiętacie moją letnią torebkę szytą z dzianiny?

Tym razem powstał jej zimowy odpowiednik.

Torebka uszyta została z dzianiny o ciemniejszym kolorze.

Wybrałam taki kolor dzianiny i ciemniejsze dodatki ze względu na pogodę. Zimą jasna torebka znacznie częściej musiałaby lądować w pralce.

Co prawda moja letnia torebka już  pralkę zwiedziła i nic jej się nie stało.



Jednak częste pranie torebki niszczy cały urok jej posiadania.

Środek torebki stanowi podszewka z wszytą w nią kieszenią. Spód torebki to impregnowany filc (taki mój wymysł po ostatnim szyciu filcowych torebek ).

Podróże i rozmiar 56

 Wróciłam do domu. W zasadzie nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to,że wracałam publicznymi środkami lokomocji. Przez ostanie lata moje podróżowanie ściśle związane było z samochodem i miejskimi autobusami.

Ze względu na to, że wracałam z innego miasta, a mąż wrócił wcześniej samochodem przerzuciłam się na komunikację międzymiastową: pociąg i autobus. Jadąc sobie w wygodnym fotelu myślałam, że to moje podróżowanie niesamowicie różni się od podróży z mojego okresu młodzieńczego.

Wtedy to, żeby zająć miejsce siedzące w pociągu wchodzilo się samemu przez okno lub po prostu wrzucało najmłodszego. Najciekawsze było to, że rodzice często pomagali wsiąść przez okno swoim dzieciom. Po czym sami pchali się przez drzwi. Jakoś nikt nie martwił się wtedy tym, że nie zdąży wsiąść i że dziecko pojedzie samo. Ciekawe były to czasy.

Wzięło mnie na wspomnienia, ale to chyba przez to, że do naszej rodziny dołączyło następne pokolenie: urodziła się wnuczka. Nie będę pokazywała zdjęcia wnuczki. Dzieckiem niech chwalą się rodzice. Ja pokaże jedynie co dla niej wydziergałam. Oba sweterki są w rozmiarze 56.

Jeden jest bardziej elegancki. Drugi bardziej sportowy.

Oba co najważniejsze podobają się mojej córce. Wnuczka niestety nie może jeszcze wypowiedzieć swoich opinii, ale kto wie. Może za kilka lat będzie zachwycona, kiedy na jednym ze zdjęć zobaczy siebie w jednym ze sweterków wydzierganych przez babcię